بخشیدمت.....

 بخشیدمت و دارم سعی میکنم که فراموشت کنم....

ولی بدون از وقتی که پاتو از در خونه گذاشتی بیرون و پشت کردی و رفتی

من مرده فرض کردمت....و اینو مطمئن باش تا الان اجازه ندادم که کسی پشت مرده ی تو حرفی بزنه...

بخشیدمت و سپردمت به خدا...

به خاطر همه ی اون نامهربونیات

به خاطر همه ی اون کم لطفیات...بد اخلاقیات، کم حوصله گیات، داد و هوارات....

به خاطر همه ی اون لحظه هایی که بهت نیاز داشتم و تو نبودی....

به خاطر همه ی اون روزهایی که من منتظر اومدنت بودم و تو ...کجا بودی....؟!!

به خاطر  همه ی اون  محبتی که حق من بود و تو ازم دریغ کردی....

به خاطر همه ی اون چیزایی که تو زندگی واسم کم گذاشتی.....

من سالهاست که فراموش کردم که تو هم وقتی وجود داشتی....

من تو رو ، تو خودم کشتم....تو واسه من یه تموم شده ایی...

با اینکه می دونم یه روز برمیگردی...ویلون و پشیمون....

من دیگه اون بره کوچولو نیستم که وسط گرگا ولم کردی و رفتی پی زندگی خودت و دلت هم اصلا برای بی کَس شدنم نسوخت و ..اصلا بفکرم نبودی....

می دونم الان همش تو فکرت منم و آیندم و زندگتم بعد تو..... و کلی پشیمونی...

ولی عزیز من دیگه پشیمونی سودی نداره...

من بزرگ شدم با همه عقده هایی که تو دلم مونده....

ازت گذشتم و بخشیدمت و سپردمت به خدا....

اون بلده چه جوری تلافیه منو سرت در بیاره....

تو  دلم یه حرف که میخوام بگم...میدونم که خوب نیست بگم، و  پشت سر مرده حرف زدن خوبیت نداره  و الان کسایی که میدونن منظورم با کیه...بهم میگن..کار خوبی نکردی دختر ...و کلی نصیحت...و از این حرفا....

ولی میخوام بگم تا دیگه تو دلم نمونه....

میخوام بگم که...

بــــــــــــرو به درک