زندگی با دو شخصیت ....

مسئله ایی که بیشتر از هر چیز دیگه ایی اذیتم میکنه دو رو بودن آدمهاست، اینکه خودشون میان جلو تو صورتت میخندن حرفایی می زنن و پشت سرت توطئه میکنن.

دور و اطراف من  آدمایی هستن با شخصیتی منفی که دوست دارن بگن از همه ی ادمهای دنیا بدبخت ترن و بدشانس تر، البته حسود هم هستن ، اما اون شخصیت منفی شونو پشت یه لبخند و حرفای خوب پنهون کردن، ناخواسته از حرفای دل یکیشون باخبر شدم و دونستم که چقد با هام مشکل داره و درک من براش سخته، من سعی کردم دور و برش نباشم، اما دیدم باز اون دست بردار نیست هر رفتار منو به خودش میگیره، بهم برمیخورد اما نادیده می گرفتمش و اون بدجنس تر از اینا بود حتا شاکی بود که چرا از طرف من نادیده گرفته میشه، یه روز که مجبور شد ناراحتی هاشو از من، جلو روی من بگه،  شبش تماس گرفت تا وجدان خودشو اروم کنه کلی حرف به هم دوخت که بگه من برداشت اشتباه داشتم و اون ناراحتی نداره

چیزی که ناراحتم میکنه اینه که مجبور نیست دروغ بگه ، تظاهر کنه، اما این کارو میکنه، و چیزی که بیشتر از همه ناراحتم میکنه اینه که همه رو و مخصوصن منو متهم به دروغگویی میکنه و خودشو پاک و مطهر از هر دروغی میدونه...

دلیل تنفرشو از خودم نمیدونم .... اینکه هر رفتاری از من و عمدی تلقی میکنه و به خودش میگیره و بیشتر از همه ناراحتم از اون شخصی که همیشه حقو به اون میده، این روزا کارم فقت سکوت در برابر اوناست، میگذرن این روزا و یه روز اونا می فهمن اشتباهاتشون رو و شاید من اشتباهاتمو؟!!!

اینا رو اینجا نوشتم که بتونم فراموش کنم که چقد ازارم میده وجود همچین ادمایی دورو برم، من دارم تمرین میکنم که بتونم درکشون کنم و به خودم امیدوام بدم که قابل درمان هستن این آدمهای دو شخصیتی.