امان از همکار بد با طرز فکرگُهی

با بودن یکی ازهمکارام درک کردم که واقعن از روی ظاهر(رفتار و قیافه) ادما نمیشه به باطنشون پی برد و شناختشون که توی خلوتشون چه شکلی ان،  بنا به دلایلی اون روی سکه ی شخصیت یکی از همکارا که بین بچه ها آدمی مودب، خوش صحبت، خوش نیت، مثبت با نگرش عالی و رو به رشد شناخته میشد رو دیدم (البته میشه گفت دیدیم من و یکی دیگه از همکارا) که برای من غیرقابل هضم و غیر قابل تصوره که یک ادم تا چه حدی می تونه نمک به حروم و متظاهر باشه

فردی ست به شدت بی ادب، پرتوقع، عیب جو، بی هنر، به معنی واقعی کلمه دروغگو و قدر نشناس که پشت سر همه ی بچه هایی که بدون هیچ چشمداشتی و با عشق بهش کمک میکنن تا توی کارش موفق باشه حرف میزنه و بدگویی میکنه و فحش میده .

وقتی که داشتیم می شنیدیم که اون داره پشت سرمون چیا میگه اصلن باورمون نمیشد که یک فرد چقدر می تونه وقیح باشه که بخنده باهات هم صحبتت باشه هم سفره ت باشه هم نمک باشه بعد پشت کنه و بدت رو بگه اونم دروغ بگه و به دروغ هاش اصرار بورزه.

نمیدونم این رفتارهاش از روی نادانی ش هست یا ذات خرابش یا جنس خرده شیشه دارش یا حسادت اینکه بقیه موفق تر از اون هستن و اون عرضه رقابت نداره ....

هر چی هست فحشش مال ما شد ...