وقتیـــ آسمانــــ بهـ زمینـ میچسبد

وقتیـــ آسمانــــ بهـ زمینـ میچسبد

اینجا، جیغ از جفنگیات ، خزعبلات ، تفکرات خود می نویسد!
وقتیـــ آسمانــــ بهـ زمینـ میچسبد

وقتیـــ آسمانــــ بهـ زمینـ میچسبد

اینجا، جیغ از جفنگیات ، خزعبلات ، تفکرات خود می نویسد!

حرفـــ حسابــــ

باسلام خدمت همه نظر دهندگان عزیز
نمی دانستم بحث به اینجاها خواهد رسید برای همین اتمام حجت با همه می کنم و سر بحث را ببندید چون می خواهم اصل قضیه را برای همه عنوان کنم.
- اعراب حدود نیم قرن بر ما سیطره داشتند.
- اعراب روبندی داشتند بصورت پارچه ساده بدون نقش و نگار با دو سوراخ چشم. هنوز در بسیاری از کشورهای عربی رایج است.معمولا می گویند برکع کویتی.
-ایرانیها قبل از اسلام زرتشت بودند پس چیزی مثل اعراب بعنوان حجاب نداشتند و نتیجه می گیریم برکع هیچ ربطی به ایران ندارد.
- پس از هجوم اعراب به ایران فرهنگ عرب تا حدودی وارد فرهنگ ایران زمین شد و با امر خلفای وقت  شریعت اسلام آنموقع اجباری شد و حجاب کم کم وارد زندگی مردم شد.
- همانطور که گفتم برکع یا روبند بصورت ساده بود و از آنجاییکه ایرانیان هنرمند و باذوق بودند برکه یا برکع یا روبند را تغییرات هنری درآن بوجود آوردند و آن را بصورت نقش و نگار درآوردند و حلقه های طلا نیز بدان آویزان کردند.
- بندر عباس یا جنوب ایران گرمای سوزانی داشت و زنان از ترس خراب شدن پوست خود از حفاظهای مختلفی استفاده می کردند که در آن روز برکه نام نداشت یعنی چیز رسمی برای حفاظت نبوده هرکسی به نحوی از صورت خود محافظت می کردند یکی هنگام ظهر از خانه بیرون نمی رفت دیگری پارچه ای بروی خود می داد و هرکدام به نحوی حتی با پیچیدن پارچه بدور سر خود از پوست خود محافظت می کرد.
تا اینکه حجاب وارد ایران شد و شریعت اسلام زنان را وادار به پوشش نمود. زنان جنوب بنا به سلیقه خود این حجاب یا روبند را با تغییرات هنری بصورت برکه امروزی درآوردند  تا هم حجاب باشد وهم محافظ پوست .
برکه جزیرتی (باریک )و بندری و بلوچی باهم تفاوت دارند که برکه بلوچی برای حفاظت طوفان شن از ضخامت و پوشش بیشتری برخوردار است.
- بعد از انقلاب که مردم مجبور به کاسبی شدند و زنان پابه عرصه اقتصاد خانوار گذاشتند برکه بلوچی برای حفاظت از دریا و آفتاب مناسب تر انتخاب شد و ابتدا زنان روستاهای اطراف بندر چتر بازی می کردند که با توجه به اینکه سرحدی ها همیشه مشاغل بندری ها را سریع صاحب می شوند زنان سایر استانها به بندرعباس هجوم آورده و با پوشش برکه به کار چتربازی و سایر مشاغل کاذب مشغول شدند و واقعا جای شرم داشت که زنان تن فروش از ناکجا آباد می آمدند و با لباس بندری آبروی هرچه بندری بود را می بردند و این بود حکایت برکه که امروز به وسیله ای مثل زورو تبدیل شده است البته شخصیت بر عکس زورو
- برکه جزیرتی بیشتری ظاهری تزیینی دارد و هیچ شباهتی به حجاب ندارد.
- نتیجه می گیریم برکه بندری هیچ اصالت ایرانی ندارد و فقط یک سنت مابین را دارد و به نظر من بسیار زیبا و دلنشین نیز هست .
- فرهنگ چه بخواهیم چه نخواهیم تبادل یا از هم الهام می گیرند و یک فرهنگ تلفیقی بوجود می آید پس هیچ اشکالی ندارد که اینگونه تبادلات انجام شود و بدیهی است که می شود.
- موسیقی بندری هم از آفریقا هم از هند و هم از سایر جاها الهام گرفته و یک موسیقی تلفیقی بوجود امده است.
- زار هم اصالت ایرانی ندارد ولی به یک سنت در بندرعباس تبدیل شده پس اگر برکه در یک تئاتر نشان داده می شود درست است که اصالت ایرانی ندارد ولی زنان بندرعباس سالهاست که می پوشند و نمی توان ان را نکوهش کرد.
                                                                                                          بدرود