حوصله م سر رفته بود، اساسی کسل بودم، همش با خودم فکر می کردم که چه بکُنم! یادت دفترچه تلفن موبایلم افتادم، شروع کردم از بالا دونه دونه اسم ها رو خوندن و واسه هر کدومشون یه میس کال انداختم، فقط یه چندتایی ازشون تماس گرفتن اونایی که بیشتر صمیمی بودن باهام.
توی این همه اسم یاد آناستازیا و لوسیفر افتادم، هم خونه ای های قشمم، چه روزایی که باهم نداشتیم. اون خاطرات مثل فلاش زدن یه دوربین هی تو ذهنم میومدن و می رفتن، من و آناستازیا عشق دریا داشتیم، شده بود ساعت ده شب هم می رفتیم ساحل دریای قشم. قشم جزیره ی امنی هست، تا صبح قدم بزن تو خیابوناش و من هیچ تضمینی نمی کنم که هین قدم زدن اتفاقی نیفته
. لوسیفر هم همیشه پایه بود و با ما میومد ولی باید زود بر می گشت خونه. یاد آقای دل سفید صاحبخونمون که واسمون باواریا و دلستر می خرید. و الهه که ارزش دوستی نداشت و ای کاش وقتی بچه ها پشت سرش حرف می زدن و همشم راست بود، پشتشو نمی گرفتم و انکار نمی کردم و با بچه ها بحث نمی کردم که حالا الهه بشه دوست صمیمی همونا و پشت سر من حرف بزنه و ....
اون مرتیکه ی دماغ هنوزم معاون آموزشی قشم هست و اون نوچه ش آقای آموزش ...
نمی دونم چرا دارم به گذشته فکر می کنم، به همه ی اونایی که سنگ انداختن جلوپام، روزگار سختی ست.
.پنجشنبه عروسی دعوت بودیم و آبجیم راه می رفت و همش میگفت شـــــــــــاااام م م هتل ل ل. زنونه مردونه جدا بود ولی نمی دونم این برادر عروس چه اصراری داره که ما حتما تو عروسی حضور داشته باشیم
.
از وقتی هم که کلاس رانندگی رفتم، هرجا میرم که صف هست میگم ببخشید مشه من اول؟ ماشینمو بدجایی پارک کردم و کارمو زود انجام میدمو میرم
.
دیروز یه روز خیلی بزرگ بود واسه من....
راستی یادم رفت که بگم جمعه دیگه کنکور کارشناسیدارم و دار میمیرم از استرس.
1. کلاس زبان فعلا ول معطله.
2. لعنت به تو پرورش.
3. تا ابله در جهان هست مفلس در نمی ماند.