وقتیـــ آسمانــــ بهـ زمینـ میچسبد

اینجا، جیغ از جفنگیات ، خزعبلات ، تفکرات خود می نویسد!

وقتیـــ آسمانــــ بهـ زمینـ میچسبد

اینجا، جیغ از جفنگیات ، خزعبلات ، تفکرات خود می نویسد!

منــــــــ

مشخصات یک بلاگر، نه توفیری به حال مخاطب مجاز‌ی‌ای داره که به اینجا گذری میزنه ، نه این عناوین و مضامین!.... اما جهت رفع کنجکاوی و ابهام همین بس که: جیغِ این وبلاگ، یه دختر ساده‌ست که در اولین روزهای زمستان سال‌های جنگ توی یه شهر بندری به دنیا اومد، که یه لیسانس لکندی کامپیوتر داره و یه ذهن عصیانگر و آشوبگر پس یه چهره آروم.... و حالا هر موقع که اینجا می‌نویسه. رها از قیود و موازین و آدابی که به فکر و زبان و قلمش زنجیر می‌زنند، می‌خواد از جفنگیات و خزعبلات و تفکراتی بنویسه که فکرشو مشغول می‌کنن... تا شاید باخوندن اونها در بعد، پی به عواملی ببره که روحش رو فرسایش می‌دادن و می‌دن، و باشد چراغی هر چند کم سو به سوی روشنایی... ادامه...

روزشمار زندگیـ منـ

اسفند 1400

ش	ی	د	س	چ	پ	ج
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29

آمار : 309232 بازدید Powered by Blogsky

دارم میرم....

دارم میرم شیراز......
دل همتون بسوزه.......

چه کیفـــــــــــــــــــــــــــی میده سرمـــا........

میرم دوستامو ببینم......

فکر رفتنش خیلی قشنگه ولی بدترین قسمت این فکر اینه که باید سوغاتی بخرم.......

فکرش شده واسم کابوس.....کاش مجبور نبودم.....

(دیدی بعضیا با چه ذوق و شوقی واسه تمام فک و فامیل و دوستان و آشنایان و ... سوغاتی میخرن....
همینان که همه رو طمع کار میکنن. اونوقت یکی مث من که این کار از شب اول قبر هم دردناک تره واسش باید چه خاکی بریزه تو سرش؟!!!.....)

okمن برم ..ساعت 7 شب بلیط دارم....
بازم میگم دلتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــون بسوزه....

جیغ 10 بهمن 1386 ساعت 17:06

بخشیدمت.....

بخشیدمت و دارم سعی میکنم که فراموشت کنم....

ولی بدون از وقتی که پاتو از در خونه گذاشتی بیرون و پشت کردی و رفتی

من مرده فرض کردمت....و اینو مطمئن باش تا الان اجازه ندادم که کسی پشت مرده ی تو حرفی بزنه...

بخشیدمت و سپردمت به خدا...

به خاطر همه ی اون نامهربونیات

به خاطر همه ی اون کم لطفیات...بد اخلاقیات، کم حوصله گیات، داد و هوارات....

به خاطر همه ی اون لحظه هایی که بهت نیاز داشتم و تو نبودی....

به خاطر همه ی اون روزهایی که من منتظر اومدنت بودم و تو ...کجا بودی....؟!!

به خاطر همه ی اون محبتی که حق من بود و تو ازم دریغ کردی....

به خاطر همه ی اون چیزایی که تو زندگی واسم کم گذاشتی.....

من سالهاست که فراموش کردم که تو هم وقتی وجود داشتی....

من تو رو ، تو خودم کشتم....تو واسه من یه تموم شده ایی...

با اینکه می دونم یه روز برمیگردی...ویلون و پشیمون....

من دیگه اون بره کوچولو نیستم که وسط گرگا ولم کردی و رفتی پی زندگی خودت و دلت هم اصلا برای بی کَس شدنم نسوخت و ..اصلا بفکرم نبودی....

می دونم الان همش تو فکرت منم و آیندم و زندگتم بعد تو..... و کلی پشیمونی...

ولی عزیز من دیگه پشیمونی سودی نداره...

من بزرگ شدم با همه عقده هایی که تو دلم مونده....

ازت گذشتم و بخشیدمت و سپردمت به خدا....

اون بلده چه جوری تلافیه منو سرت در بیاره....

تو دلم یه حرف که میخوام بگم...میدونم که خوب نیست بگم، و پشت سر مرده حرف زدن خوبیت نداره و الان کسایی که میدونن منظورم با کیه...بهم میگن..کار خوبی نکردی دختر ...و کلی نصیحت...و از این حرفا....

ولی میخوام بگم تا دیگه تو دلم نمونه....

میخوام بگم که...

بــــــــــــرو به درک

جیغ 30 آبان 1386 ساعت 18:16